"In het essay ‘In anderhalve kamer’ beschrijft Brodsky in 45 korte hoofdstukken van vaak niet meer dan één bladzijde, het leven dat hij met zijn vader en moeder heeft gekend. Het is geschreven vlak na de dood van zijn ouders en het is via de Engelse taal dat Brodsky een poging doet om zijn ouders enige vorm van vrijheid terug te geven, een vrijheid die zij zich van voor 1917 nog konden herinneren, maar die zij sindsdien niet meer ervaren hadden. ‘Dit zal hen niet uit de dood doen opstaan, maar de Engelse grammatica zou op zijn minst wel eens een betere ontsnappingsroute uit de schoorstenen van het staatscrematorium kunnen blijken te zijn dan de Russische.’
Wat Brodsky met deze essays probeert te bereiken is om in het reine te komen met wat hij noemt: ‘de kwaliteit van mijn geheugen’. Het was een poging om de onverenigbaarheid te weerleggen van zijn Amerikaanse heden met het Russiche verleden. Het was een poging die uitliep op een aanklacht, omdat het geheugen alleen in details geïnteresseerd bleek te zijn. Met al zijn verbale kracht, met zijn strategie om het geheugen te geven wat het vraagt, namelijk een detaillering die reikt tot zoiets verfijnds als: ‘de roodachtige, licht ontstoken linkerwang van mijn moeder’, moet hij uiteindelijk toegeven ‘dat er geen continuïteit mag zijn, van niets.’ Precies hetgeen hij met zijn poëzie weet te bewerkstelligen, is dat waarvan hij in zijn meest geslaagde proza moet erkennen dat het in werkelijkheid niet bestaat."
Wat Brodsky met deze essays probeert te bereiken is om in het reine te komen met wat hij noemt: ‘de kwaliteit van mijn geheugen’. Het was een poging om de onverenigbaarheid te weerleggen van zijn Amerikaanse heden met het Russiche verleden. Het was een poging die uitliep op een aanklacht, omdat het geheugen alleen in details geïnteresseerd bleek te zijn. Met al zijn verbale kracht, met zijn strategie om het geheugen te geven wat het vraagt, namelijk een detaillering die reikt tot zoiets verfijnds als: ‘de roodachtige, licht ontstoken linkerwang van mijn moeder’, moet hij uiteindelijk toegeven ‘dat er geen continuïteit mag zijn, van niets.’ Precies hetgeen hij met zijn poëzie weet te bewerkstelligen, is dat waarvan hij in zijn meest geslaagde proza moet erkennen dat het in werkelijkheid niet bestaat."
Swanborn, Peter. "In Memoriam 1940-1996 Iosif Brodsky". Stichting DBNL. 09/05/2007. <http://www.dbnl.org/tekst/_pas002199601_01/_pas002199601_01_0037.htm>.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten