"[...] eerst nam hij haar dan in zijn armen, kuste hij haar borsten, en dan begon het zwemmen - ze zwommen met wijde slagen, hun armen gelijktijdig uit het water bewegend om lucht in hun longen op te zuigen, verder en verder van de kust vandaan, naar de donkerblauwe boog van de zee [...]" (p.37)
"[...] en ze zwommen weer heel ver, zo ver dat de kust uit het zicht verdween, alsof die er nooit was geweest - ze zwommen, gelijkmatig ademhalend, nu eens onder water duikend, dan weer er iets boven uitstijgend om lucht in hun longen op te zuigen - en toen het leek of er nooit een einde aan het zwemmen kwam en zij elk moment uit het water konden losbreken en al niet meer zommen, maar vlogen, als meeuwen, licht en vrij boven de zee zwevened, [...] (p.74)
Voor al mijn trouwe lezers: dit is een aanrder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten